بررسی حافظه ROM در شایگان سیستم

حافظه رام (Rom) مخفف عبارت Read Only Memory به معنای حافظه فقط خواندنی است.

همانطور از اسم این حافظه پیداست این حافظه‌ها تنها برای خواندن از روی آن‌ها ساخته شدند و نمی‌توان اطلاعات روی آن‌ها را تغییر داد.

اطلاعات موجود در این نوع حافظه‌ها در کارخانه سازنده نوشته می‌شود و دیگر امکان تغییر آن‌ها وجود ندارد.

درون رام‌ها دیودها و ترانزیستورهایی هستند که این اطلاعات‌ را ذخیره می‌کنند.

البته این موضوع مخصوص نسل‌های اولیه رام است.

رام‌ها انواع مختلفی مثل EPROM، EEPROM و PROM دارند.

حافظه‌های EEPROM و EPROM را می‌توان توسط روش‌های خاصی مانند اعمال ولتاژ بالا پاک کرد ودوباره به آن‌ها اطلاعات داد.

رام‌ها را در کارخانه‌ها توسط دستگاهایی با نام پروگرمر دیتا (Programer Data) می‌سازند.

از حافظه رام برای دخیره کردن اطلاعات بایوس استفاده می‌شود.

وقتی شما به عنوان مثال کامپیوتر و یا حتی تلفن همراه خود را روشن می‌کنید، برای روشن شدن و بالا آمدن سیستم عامل نیازمند یک سری دستورات خاص هستید. این مجموعه اطلاعات در رام ذخیره می‌شوند.

تفاوت ROM و RAM در چیست؟

عمده ترین تفاوت RAM و ROM این است که رام پس از قطع جریان انرژی نیز اطلاعات را حفظ می کند، اما رم این توانایی را ندارد. به عبارت دیگر ROM برای ذخیره سازی دائمی اطلاعات و RAM برای ذخیره سازی موقت است.

تراشه ROM یک وسیله ذخیره سازی غیر فرار است، یعنی برای حفظ اطلاعات ذخیره شده روی آن به منبع برق ثابت نیازی نیست. در مقابل یک تراشه RAM فرار است و هنگام قطع جریان برق هرگونه اطلاعاتی که روی آن ثبت شده است، از بین می رود.

همچنین رام در درجه اول، هنگام راه اندازی یک کامپیوتر مورد استفاده قرار می گیرد درحالی که رم تنها زمانی که سیستم عامل بارگیری شد در عملیات های عادی به کار می رود. تراشه RAM می تواند بسته به ظرفیتی که دارد از ۱ تا ۲۵۶ گیگابایت اطلاعات را ذخیره کند، اما تراشه ROM تنها می تواند چند مگابایت، معمولا بین ۴ تا ۸ مگابایت را در هر تراشه ذخیره می کند.

با توجه به کاربردهای ROM و RAM، یک کامپیوتر به هر دو نوع حافظه نیاز دارد. در حقیقت الان که مشغول خواندن این مطلب هستید حافظه RAM مشغول کار است، اما زمانی که کامپیوتر شخصی خود را روشن می کنید، سیستم برای راه اندازی خود از حافظه ROM استفاده می کند.